Woensdag de 4de

DEUR

klemt!

optillen

s.v.p.

Een blaadje uit een kalender. Zo'n kloeke agenda, waar elke dag een hele bladzijde is. Op deze vierde van de maand stonden geen afspraken. We gaan er maar vanuit dat er een dag uit het verleden is opgeofferd aan het wijsje, en dat niet ergens in het jaar iemand opeens van de tweede naar de vijfde van de maand schiet. Waarom de tijd sneller gaat als je ouder wordt ... dat krijgt op deze manier wel een heel bijzondere lading.

Terug naar de mededeling. Een stevige, niet te missen toon. Hoofdletters, uitroepteken, onderstrepingen: je zou bijna zeggen dat het ergerlijk is voor de opsteller van het wijsje, dat de deur klemt. Even hoopten we op een voorstelbare spelfout. Het iets langere derde pootje van de letter m, daardoor lazen we even klempt. De deur klemt: we schijnen het niet zonder p uit te kunnen spreken, maar schrijven doen we het niet, ook hier niet. De eerste p  is ook bijzonder. Een symbiose tussen een b en een d is het geworden. Wilde iemand eerst opbeuren schrijven of was de steel gewoon te lang geworden? Wie het weet mag het zeggen. 

Het bordje met de hond, die ons dus aan kan vallen als we dit pand betreden, hing er eerder dan het geschreven wijsje. Het plakband zit achterop het hondenangstinboezemschildje. Zo moet het gegaan zijn:

De hond, een lekkere lobbes, die nooit een vlieg kwaad doet, werd telkenmale gek als de deur niet opgetild werd. Een snerpend gepiep over de drempel deed hem naar de deur snellen, de tanden ontbloot, grommend. De post werd niet meer in de communale vakjes achter de deur bezorgd. Dat werd te gek. Optillen!